Poštovani čitaoci dan je kao stvoren da se prisjetimo jednog pisca čija se djela nalaze na policama biblioteke. Radomir Konstantinović poznatiji je 
starijim generacijama, rekla bih ozbiljnijim, po naslovima Filosofija palanke, Ahasver ili traktat o pivskoj flaši, Izlazak, i niz drugih studijskih i esejističkih radova.
Radomir Konstantinović rođen je 1928. a umro 2011. Bio je srpski filozof i književnik, veliki kritičar nacionalizma i rata. Sarađivao je kao član Literarne redakcije Radio Beograda od 1949. – 1951. Dugi niz godina bio je ugledni saradnik Trećeg programa Radio Beograda.
- godine, pet dana nakon početka opsade Sarajeva, Konstantinović je osnovao Beogradski krug nezavisnih intelektualaca koji se protive ratu. Tada je definisao drugu Srbiju kao onu Srbiju koja se ne miri sa zločinom.
- bio je primljen u Akademiju nauka Bosne i Hercegovine. Kada je umro, u Beogradu na komemoraciji nije se pojavio niko iz krugova srbijanske vlasti.
U rukama držim Konstantinovićevu zbirku eseja Na margini. Objavila ju je izdavačka kuća University Press iz Sarajeva.
U knjizi “Na Margini” sarajevski izdavač IKD Universsity press sakupio je Konstantinovićeve tekstove o sarajevskim časopisima, među kojima su bili “Izraz”, “Odjek” i “Život”. Tekstovi su dati prema vremenu njihovog prvobitnog emitovanja (1966-1979).
“Konstantinović se ne bavi časopisom kao takvim, niti komentariše njihovu uređivačku politiku. On se zadržava na problemu koji pokreće određeni tekst, komentariše poetičke karakteristike nekoga pisca, ili u igri slobodnih (premda ne i proizvoljnih) asocijacija, na sebi svojstven način razvija filozofsku refleksiju koristeći materijal koji pronalazi u pomenutim časopisima. Konstantinović nije pravio klasične osvrte na časopise, niti se upuštao u otvorene polemike, ali s obzirom na esejističku formu koja to dozvoljava, često su pisani tonom koji se mogao protumačiti i kao svojevrsna kritika. U njima se lako i ubjedljivo može uočiti posebnost njegovog načina mišljenja – tu originalnu dislociranost iz svega što se tada moglo pronaći na književnoj i društvenoj sceni. Ivan Milenković je prilikom jedne promocije istakao da
„ U ovim se tekstovima još jednom susrećemo sa jezičkom bujicom koju, čini se, ne zaustavlja ništa dok ne dođe do naumljenog cilja.“
U prilogu je odlomak eseja Na margini programa, a koji je napisan povodom teksta Ko je profesor književosti objavljenog u sarajevskom Odjeku.U ovom tekstu autor za primjer navodi svog profesora Spasoja Vasiljeva.
Bibliotekagradacac.ba/Mirsa Šarić